Baba Olmak

baba ve çocukları

Herkes baba olabilir ama sadece gerçek babalar çocukları için hep orada olur.

İtiraf etmeliyim ki; sorumluluk sahibi bir adam olarak yaşarken bir anda
iki küçük yamyamın sorumluluğuna sahip bir baba olmak gerçekten de çok zor
oldu. Aslında oradan bakıldığında değişen yalnızca bir kelime gibi gözükse
de inanın babanın taşıdığı sorumluluklar çok daha fazladır.

Hemcinslerimin bir kısmı için baba olmak büyük bir korkudan ibaretken diğer
bir çoğunluk için de öyle çok da zorlanılacak bir durum değildir. Ben işte
bu iki grubun tam ortasındaydım. Bir yandan eski rahat hayatımı geride
bırakacak olmanın korkusunu yaşarken diğer yandan da bizim hanımdan ve
benden bir canın dünyaya gelecek olması beni çok heyecanlandırıyordu. İşte
tüm bu gelgitler arasında aslında iyi bir baba olmanın iyi bir koca olmakla
aynı şey olduğunu anladım ve gerçekten de doğumun bir parçası olmaya karar
verdim.

Zaten babalığın size öğreteceği şeylerin tahmin ettiğinizden de çok
olduğunu söyleyebilirim. İşte bu nedenle de sizlere yaşadığım serüvende bir
adam nasıl bir babaya dönüştü anlatmak istiyorum.

1. Yalnızca mutlu anne ile mutlu bir ailenin oluşacağına inandım.

Yeni doğum yapmış bir kadından 7/24 anne olduğu için mutlu olmasını
beklemek gerçekten büyük bir haksızlıktır. İyi bir koca ve iyi bir baba
olmak gerçekten aynı düzlemdedir. Bu nedenle eşinize küçük molalar
sağlamalısınız. Zaten bu da sizin o minik insan ile daha fazla zaman
geçirebilmenize imkan sağlar.

Ben Türkan’ın lohusalık sürecinde işlerimi tamamen ikizlere göre planlamayı
öğrendim. Eğer bir iş, ikizlerin uyuduğu saatte yapılabilecek bir işse,
mutlaka o saatte yapılmalıydı. Belki kendi işime sahip olduğum için
şanslıydım, fakat mesai ile çalışan babaların da benden az zamanı
kalacağını düşünmüyorum. Zira bebeğin ilk yılı bir daha geri gelmeyecek ve
kimse 2 saat daha az uyuduğu için ölmez.

Bu nedenle ben de bütün gün çalışıyor olmama rağmen ikizlerin gece bakımını
üstlendim. Zaten aksi durum, günde 7 saat boyunca sadece emzirirken diğer
yandan dilekçeleri arasında boğuşan kadına büyük bir haksızlık olurdu.

2. Çocuklarıma paradan çok zaman harcadım.

Maalesef hiçbir çocuk sonsuza kadar bebek olarak kalmayacak. Bu nedenle
emin olun çocuğunuzla beraber bir pet şişeden yapacağınız marakas, küçük
mantarınıza alacağınız onlarca oyuncaktan çok daha büyük bir mutluluk
verecektir. İşte bu nedenle ben ikizlerimin hayatında onları alkışlayan bir
seyirci olmak yerine, o küçük piyeste en çok hatırlanan karakterlerden biri
olmayı tercih ettim.

3. Eksiklerimi kabul ettim.

Hayatımın her döneminde olduğu gibi aile içerisinde de mükemmel bir insan
olmadığımı kabul ettim. Bu da ikizlerime karşı biraz olsun empati ve
merhametle yaklaşmamı sağladı. En önemlisi de esas büyük eksikliğin
ataerkil bir toplumda yetişen her erkek gibi çocuk bakımının dışında
kalmanın olduğunu anladım. Çocukluk zamanlarından itibaren “anne olma”
kavramı ile yetişen kadınların karşısında, “baba” kavramının sadece eve
para getirmekten ibaret olamayacağını kabul ettim.

Baba-olmak

Babalik

4. Yaptıklarım için teşekkür beklememeyi öğrendim.

İkizlerin altını değiştirdiğim ya da yemeklerini ısıttığım için teşekkür
beklememeyi öğrendim. Başlarda bunlar için takdir edilmeyi beklediğimi
itiraf etmeliyim. Fakat sonrasında aynı şeyler için kimsenin Türkan’ı
takdir etmediğini gördüm ve bu beklentim için kendime kızdım.

5. Çocukların neye ihtiyacı olduğunu anlamak için çabaladım.

İkizlerle beraber geçirdiğim vakitte, daha çok onların nelerden zevk
alacağını düşündüm. Neticesinde daha yemeğini kendi yiyemeyen iki küçük
yamyamdan benimle haberleri izlerken keyif almalarını bekleyemem. Bu yüzden
onlarla olduğum oyun saatlerinde onların sevdiği şeyleri yapmayı seçtim.

@babaveikizleri

Modern Zaman Babası