Öncelikle Uyku Meleği’ni yakından takip edenler çok iyi bilir. Ben uyku eğitimi terimi yerine ‘kendi başına uyumayı öğretme’ tanımını kullanırım. Çünkü biz aileler çocuklarımıza eğitim vermeyiz. Çocuklarımıza kendi doğru bildiklerimizi öğretiriz sadece. Eğitimse uzmanların işidir. Yani uyku koçları anne babalara, bebeklerine kendi başlarına uyumayı nasıl öğretecekleriyle ilgili eğitim verirler. Eğitimi alanlar bebekler değil, anne babalardır. Bu konuya açıklık getirdikten sonra biraz daha detaylara inebiliriz.
Uyku vücudun doğal bir fonksiyonudur. Ama uykuya dalmak öğrenilebilen bir davranış biçimidir. Uykuya nasıl daldığımız alışkanlıklarımıza göre değişir. Bazılarımız televizyon karşısında, bazılarımız zifiri karanlıkta, bazılarımız ise ışıkta uykuya dalabilir. Biz yetişkinlerde olduğu gibi bebeğimizin de uykuya dalması onun alışkanlıklarıyla ilgilidir.
Bebekler 6 ile 8 hafta arasında rutinsel öğrenmeye başlarlar ve 10 haftalık olduklarında artık rutinlere bağlı olarak öğrenmeyi çok rahat gözlemleriz. Bu noktadan sonra biz ebeveynler bebeğimizi uykuya nasıl geçiriyorsak, bu şekle alışırlar ve bu uyuma şekilleri olur. İşte bu noktada kesintisiz uykuya geçişte zorlanan anne-babaların imdadına ise ‘uyku eğitimi’ yetişir.
Türkiye’de basılmış birçok uyku eğitimi ya da uyku düzeni oluşturma kitaplarında bebeğinize kendi başına uyumayı nasıl öğreteceğinize ilişkin bir bölüm vardır. Ancak bu kitapların ilgili bölümleri için unutulmaması gereken çok önemli bir detay bulunuyor. Kendi başına uyumayı öğretme ile ilgili bölümlerden ancak 6. aydan büyük bebekler için yararlanabilirsiniz.
Bebeklerin ve çocukların 2,5-3 yaşında, biz yetişkinlerin anladığı anlamda neden-sonuç ilişkisi kavramı gelişmeye başlayıncaya kadar bütün öğrenme süreçleri “bir şeyden sonra bir şey gelir” kavramı üzerine kuruludur. İşte bebeklerde gece boyu kesintisiz uykuyu etkileyen noktalardan biri budur. Bebekler uykuya dalarken uyguladığımız uyutma yöntemini bir müddet sonra şartlanmaya bağlı olarak öğrenirler. Bu uyutma yöntemi kimi zaman memede uyutmak olur, kimi zaman kucakta, kimi zamansa sallayarak. Ama iş yatağında kendi kendine uyumaya gelince işte o zaman bebeğiniz bir şeylerin değiştiğini fark eder. Değişim az ya da çok hepimizin endişesinin yükselmesine sebep olur. Bu da dışarıya ağlama ve öfke olarak yansır. Bebeğinizin uyutma şeklini değiştirmeye başladığınızda da işte tam bu sebeple bebeğiniz “anne anlamıyorum ne yapıyorsun” tepkisini ancak ağlama olarak size yansıtır. Bu noktada yapmamız gereken yanlarında olup sevgi ve güvenle çevrili olduklarını onlara hissettirmemiz ve endişelerini azaltmaktır.
Kendi başına uyumayı öğretmek kitaplarda yazan bilgilerle ancak 6. aydan sonra gerçekleşebilir. Çünkü çocuklar ancak 6. aydan sonra duygularını regüle etmeyi öğrenmeye başlarlar. Yani endişeleri yükseldiğinde biraz da bizim desteğimizle o endişelerini düşürebilirler. Bebeğiniz 6 aylık oluncaya kadar kitaplarda yazan sistemleri uygulayarak bebeğinize uyku eğitimi vermemelisiniz. Öte yandan bebeğiniz 6. aya gelmeden gecede 4-5 kez uyanıyorsa ve siz artık yorgunluktan ve uykusuzluktan bitmiş durumdaysanız tabi ki bir çare aramakta çok haklısınız. Bu noktada 2.5-6 ay arasındaki bebek uykusu ile ilgili bu yaş için uygun eğitimi almış bir uzmanla çalışmanızı öneririm.
Seride Samurkaş ’ın “Bebeklerde Uyku Düzeni Nasıl Sağlanır?” yazısını da okumanızı tavsiye ederiz.
Başarılı bir şekilde güncellendi
Başarılı bir şekilde silindi
İşleminiz gerçekleştirilirken hata oluştu.