Ayrılma Anksiyetesi Bozukluğu Tedavisi Nedir? | Çocuklu Dünya
 
Gelişim Sorunları

Ayrılma Anksiyetesi & Okul Fobisi Olan Çocuklar İçin Ne Yapmalı?

Tarih: 1 Ocak 2020 - Çarşamba
Uzman görüşü için konu öner.

Ayrılma Anksiyetesi & Okul Fobisi Olan Çocuklar İçin Ne Yapmalı?

Çocuklarda Ayrılma Anksiyetesi & Okul Fobisi

 

Çocuk ile çocuğun ihtiyacını karşılayan ve ona ilgi gösteren kişi arasında öncelikle bir bağlanma gerçekleşir. Çocuğun sosyal gelişimi böyle başlar ve ileriki yaşantısında da çevresindeki bireylerle kuracağı ilişkilerin temelinde de bu bağlanma biçimi yatar. Anne ve çocuk arasındaki duygusal ve fiziksel temas bağlanmayı karşılıklı olarak güçlendirir. Bebekler hep annelerinin yanında olmak isterler; huzursuz olduklarında annenin yüzü, sesi, dokunuşuyla rahatlarlar. Bu noktada sağlıklı bir bağlanma gerçekleşebilmesi için bebeğin ihtiyaçlarının olabildiğince çabuk karşılanabilmesi gereklidir. İhtiyaçların karşılanabilme süresi uzadıkça gerilim artar; bebeğin yaşadığı kaygı yükselir. Bazı araştırmalar doğumdan hemen sonra bebekle fiziksel temas kuran annelerin güçlü bağlanma davranışı nedeniyle bebeklerine daha yakın ilgi gösterdiklerini belirtmektedir.


Evrensel olarak bağlanma süreci bütün çocuklarda doğumu takip eden 7-9 aylarda gerçekleşir. Ancak; bağlanmanın çocukların gelişim dönemlerine özgü farklılıklar gösterdiği görülür. Doğum ve doğumu izleyen 8 haftalık süreçte bebek, bakımını üstlenen kişiye bağlanır ve o kişi uzaklaştığında huzursuzlaşır. Bu dönemde anne çocuğun keşfini gerçekleştirebileceği güvenli bir üs gibidir. Çocuk çevreyi keşif için bazen uzaklaşır; ama sonra geri döner ve ilişkiyi tazeler. İlerleyen aylarda ihtiyaçları karşılandığı sürece birden fazla kişiye bağlanma gerçekleştirebilir. Bağlanmanın ilk aylarında anneye daha çok sorumluluk düşer; çünkü bebeğin hareket etme ve ilişki kurma becerileri kısıtlıdır. Ancak 18. aydan itibaren dengeyi sağlama sorumluluğu karşılıklı bir görev halini alır.

 

Üye olun çocuk gelişiminde size rehberlik edelim!
Doğumdan itibaren çocuğunuzun gelişimine göre günlük eğitim planı
Uzmanların hazırladığı 2.500’den fazla eğitici oyun
Uzmanlarla seminerler
Uzmanlara danışma

Güvenli Bağlanma Gerçekleşmeyen Çocuğun Psikolojisi

Bazı araştırmacılar yaşamın birinci yılında bebek ile anne arasındaki bağlanmanın gerçekleşmemesi ya da bu bağlanmanın güvenli olmaması sonucunda, çocuğun ileriki yaşlarında sosyal uyumsuzluk, özgüven eksikliği, stresle başa çıkmada zorlanma gibi sorun durumlarıyla karşılaşabileceğini ileri sürmektedir. Gü venli bağlanmanın gerçekleşemediği durumlarda çocuk anneden ayrıldığında yoğun bir endişe yaşar. Annenin yokluğu çocuk için sevgi ve güven objesinin kaybıdır. Çocuğun yaşadığı kaybetme korkusu bireyselleşmeyi, özgüveni, dış dünyayı algılamayı, sosyal ilişkileri, iç huzuru, okula uyum ve akademik başarıyı doğrudan ya da dolaylı olarak etkiler. Çocuklar anne ve babalarıyla kurdukları bağlanma biçimine ve deneyimlerine göre zihinsel bir model oluştururlar. Diğer bireylerle, ona bakan kişilerle kurdukları ilişkilerde, dış dünya ile ilişkilerinde, kişiliklerinin oluşumunda, fiziksel ve ruhsal sağlıklarında bu modeli rehber olarak kullanırlar.

Çocuklar Kaç Yaşından Sonra Anneden Ayrılabilir?

Yaşamın ilk 3 yılında çocuklar annelerine fiziksel ve duygusal olarak bağlımlı yaşarlar. Beslenmeleri, dış dünya ile ilişki kurmaları, fizyolojik ve psikolojik ihtiyaçlarının karşılanması anne aracılığıyla olur ve bebek bu dönemde kendini annenin bir parçası gibi hisseder. Bu yaşlarda bebek annesini düzenli olarak görmek, onun varlığını, yakınlığını ve sıcaklığını hissetmek ihtiyacındadır. 3 yaşından itibaren çocuklar yavaş yavaş anneden ayrışmaya ve anneden farklı bir birey olduklarını fark etmeye başlarlar. Konuşmalarının gelişmesiyle dış dünya ile ilişki kurarlar ve kendi ihtiyaçlarını ifade ederler. Becerilerinin gelişmesiyle, giyinme-soyunma, beslenme ve temizlik ihtiyaçlarını kendileri gidermeye başlarlar. Bu döneme kadar anneyle kurulmuş olan bağımlılık ilişkisi normal koşullarda yerini ayrışmaya bırakır ve tüm yaşamın belki de en önemli dönüm noktasına gelinir. Bu nedenle de ancak 3 yaşını dolduran bir çocuk sosyal bir grubun parçası olmaya hazırdır ve bu yaştan itibaren çocuklar bir okul öncesi kuruma gidebilecek olgunluğa erişirler. İlk bağlılıkları güvenli olan çocuklar bulundukları ortama iyi bir sosyal uyum gösterebilirler; ancak güvensiz bir bağlanma gerçekleşmişse bu durum çocuklarda düşük özgüvene, zayıf sosyal ilişkilere ve strese karşı zayıf kalma gibi özelliklere sebebiyet verebilir.

Çocuklarda Ayrılma Anksiyetesi Nedir Belirtileri Nelerdir?

Ayrılma anksiyetesi anne ayrıldığı zaman çocuğun yaşadığı sıkıntıyı ifade eder. Çocuğun içinde bulunduğu gelişim düzeyi ve yaşanılan kaygının süresi ayrılma anksiyetesi ile ilgili önemli ölçütlerdir. Ayrılma anksiyetesi olan çocuklar bağlandıkları ortam veya kişiden ayrıldıklarında aşırı sıkıntı yaşarlar. Ayrılabilecekleri ve ayrılırlarsa neler olabileceği düşüncesi ayrılma anksiyetesi gösteren çocukların yoğun korku ve endişe yaşamasına neden olur. Kendilerinin ya da bağlandıkları kişilerin başlarına kötü bir şey geleceği korkusu nedeniyle okula ya da ev dışında farklı bir ortama gitmek istemezler. Bu durum çocuğun okula uyumunda ve sosyal yaşantısında zorluklar yaşamasına neden olabilmektedir. Yine bu çocuklar sıklıkla kaybolma, kaçırılma, anne ve babasını kaybetme, onları bir daha görememe korkuları yaşayabilirler. Evde ya da bulundukları farklı ortamlarda tek başına kalmak, geceleri tek başına yatmak istemeyebilir ve huzursuz olabilirler. Ayrılma anksiyetesi yaşayan küçük çocuklarda ayrılma temalı gece kabuslarının görülme sıklığı da oldukça fazladır. Okula gitmek gibi ayrılığı yaşaması gereken ortamlarda karın ağrısı, mide bulantısı ve kusma gibi bedensel yakınmalarda bulunabilirler.

Ebeveynlerden ayrı kalma endişesi psikolojik gelişimin doğal bir parçasıdır; yaklaşık 7 aydan 3 yaşına kadar tüm çocuklarda görülebilen bir durumdur. Bir çocuğun ayrılma anksiyetesi gösterdiğini söyleyebilmek için yaşanılan kaygının çocuğun yaşına ve gelişimine göre beklenmedik bir düzeyde olması gerekir. Çocuğun anne ve babasından uzun süre ayrı kalması, kardeş doğumu, ailede vefat ya da hastalık olaylarının yaşanması, okulda ya da ev dışı bir ortamda yaşanan olumsuzluklar da ayrılma anksiyetesinin oluşumunda etkili olabilmektedir. Ayrıca anne ve çocuk ilişkisinin niteliği de önemli nedenlerden biri olarak görülmektedir. Aşırı koruyucu, sorumluluk vermeyen ya da aşırı disiplin uygulayan, sürekli uyaran ebeveyn tutumlarının çocuğun bu yöndeki gelişimini olumsuz etkileyebildiği düşünülmektedir. Aşırı koruyucu bir tutum çocuğun sorumluluk almasını engelleyebileceği gibi anne ve çocuk arasındaki aşırı düşkünlük karşılıklı bağımlılık oluşmasına neden olabilmektedir. Sınırlayan, sürekli uyaran ve hatalarına karşı eleştirel veya suçlayıcı tavırlar sergileyen ebeveyn davranışları ise çocuğun özgüvenini, problem çözme becerilerini olumsuz yönde etkileyebilmektedir.

Ayrılma anksiyetesi yaşayan çocuklar çeşitli kaçınma davranışları da gösterebilirler. Bazı çocuklar daha yoğun kaçınma davranışları gösterirken, bazılarında ise daha hafif kaçınma davranışlarına rastlanır. Kaçınma davranışlarının daha hafif olarak görüldüğü ayrılma anksiyetesi durumlarında çocuk okul saatlerinde ya da arkadaşları ile beraber olduğunda anne ve babasına sık sık telefonla ulaşabilmeyi isteyebilir. Ancak kaçınma davranışlarının daha yoğun olarak görüldüğü durumlarda, çocuk okula gitmeyi, kendi odasında uyumayı, anne ve babasından birkaç saat ayrı kalmasını gerektirecek tüm durumları reddedebilir; anne ve babasına yapışabilir ve onları bir gölge gibi odadan odaya takip edebilir. Kaçınma davranışları hafif başlayıp sonradan yoğunlaşa da bilir. Bu noktada anne ve babanın tutumları oldukça önemlidir. Çocuğun içinde bulunduğu kaygıyı yaşamasına izin verilmeli, gösterdiği kaçınma davranışları desteklenmemelidir. Kaçınma davranışlarını ortadan kaldırabilmek adına çocuğun yaşadığı kaygı ile yüzleşmeye ve bu davranışları gerçekleştirmeden kaygının azaldığını görmeye ihtiyacı vardir.

Ayrılma Anksiyetesi Kaç Yaş Çocuklarda Görülür?

Ayrılma anksiyetesi her yaş çocuğunda görülebilir. Ancak 5-8 yaş aralığı bu durumun en sık gözlemlendigi dönemlerdir. Ayrılma anksiyetesi çocuğun okul, toplum ya da diğer alanlarda zorluklar yaşamaya başlamasına neden olur. Bir çocuğun ayrılık anksiyetesi yaşadığını söyleyebilmemiz için 18 yaşından önce bu belirtileri göstermeye başlamış olması ve belirtilerin en az dört haftadır görülüyor olması gerekir.

Okula gitmek çocuğun yaşadığı ilk büyük ayrılık olarak düşünülebilir. Anksiyete yaşayan çocukta okul fobisi sıklıkla karşılaşılan bir sorundur. Okula gitme vakti geldiğinde çocukta isteksizlik başlar ve gitmemek için ciddi tepkisel davranışlarda bulunabilir. Dile getirilen karın ağrıları, baş ağrıları gibi şikayetler de çocuğun okula yönelik korkusunun varlığını gösterir. Çocuk mutsuzdur, kaygılıdır ancak neden okula gitmek istemediğini bilmediğini söyleyebilir. Bu şikayetler çocuğun eve gelmesiyle sona erer. Çocuk evde mutlu ve güvendedir.

Okul fobisi çoğu zaman anne ve çocuk arasındaki karşılıklı bağımlı ilişkiye dayanmaktadır. Anne ve babanın çocuğa aşırı derecede düşkün olması da çocuklarından ayrılmalarında zorluk yaşamalarına neden olabilmektedir. Bazen çocuğun okulu reddetmesi, çocuğun kendisinin değil annesinin onunla ilgili kaygıları ile alakalıdır. Annesi, çocuğun okulda tek başına kalamayacak, kendisinden beklenilenleri yapamayacak kadar küçük olduğunu düşünür. Bu durumda, farkında olmadan çocuğuna onun gitmesini istemediğini belirten işaretler verir ve çocuk da ağlayarak, annesine yapışarak tepki verir. Bu nedenle anne-babaların da bu duruma ne kadar hazır olduklarını değerlendirmeleri ve kendilerini bu noktada rahatlatmaları ve kendi kaygılarını çocuğa aktarmamaya çalışmaları önemlidir.

Çocuğun okul olgunluğuna erişmesi yani okula hazır olması sadece bedensel ve zihinsel becerilerinin ne kadar gelişmiş olduğu ile ölçülemez. Aynı zamanda çocuğun psikolojik olgunlaşmasının da yaşından beklenilen seviyede olması gerekir. Çocuğun iyi bir zeka potansiyeline sahip olması ya da akademik becerilerinin yaşından beklenilen ya da yaşından beklenilen seviyeden daha iyi olması onun mutlaka psikolojik olgunlaşma açısından yaşının seviyesinde olduğunu göstermez. Zihinsel becerileri ne kadar kuvvetli olsa da psikolojik olgunlaşmasını yaşına uygun olarak tamamlayamamış bir çocuğun benlik algısı ve özgüven gelişimi, seviyesine uygun olmayan çalışmalarla karşı karşıya kaldığında zedelenebilir. Çocukların gelişim düzeylerinin çok üzerinde bazı becerileri sergilemeleri konusunda zorlayıcı olmak yoğun performans kaygısı ve yetersizlik duygusu yaşamasına neden olabilir. Okula başlaması düşünülen bir çocuğun öncelikle anne ile olan bağımlılık problemini çözebilmiş, kendi başına hareket edebilen, kendini rahatça ifade eden, yani yeterli özgüvene sahip olan bir çocuk olması gereklidir.

Bu nedenle öncelikle ailelerin çocuklarının psikolojik gelişim evreleri hakkında fikir sahibi olmaları, her yaşın gösterebileceği becerileri öğrenmeleri, çocuklarını iyi gözlemlemeleri ve çocuklarından beklentilerini bu bilgiler doğrultusunda oluşturmaları çok önemlidir.

Yapılan araştırmalar okula gitmeyi reddeden çocuklarda bazı ortak yaşam deneyimleri ortaya çıkarmıştır. Bebeklik ve çocukluk döneminde anneden uzun süre ya da sıklıkla ayrı kalması, babanın ev ve çocukla ilgili konulara uzaklığı, çocuğa ev ortamında sorumluluklar verilmemesi, ilk çocukluk döneminde arkadaşlık ilişkilerinin az olması nedenler arasında sayılabilir.

Terapi süreci nasıl olur?

Ayrılık anksiyetesi ve okul fobisi ile başa çıkabilmeye yönelik yapılan terapi sürecinde, duyguların daha iyi ifade edilebilmesi, yaşanılan kaygılarla yüzleşilmesi, kaygılara yol açan düşüncelerin fark edilip, yeniden yapılandırabilmesi, kaygıyla başa çıkma becerilerinin edinilebilmesi, çocuğun işlevselliğine engel olan süreçlerin ortadan kaldırılabilmesi ve dolayısıyla toplumda ve okul yaşamında gösterebileceği performansın artması yönünde hedefler belirlenir. Çalışmalarda kaygıları ortadan kaldırabilmek adına çocuğun aşamalı bir şekilde yaşadığı kaygı ile yüzleşmesi sağlanır; kaçınma davranışları göstermeden kaygının azaldığını görebilmesi üzerinde durulur. Böylece çocuk yaşadığı kaygının ve korkuların tahmin ettiği kadar ürkütücü olmadığını anlar ve olaylara daha gerçekçi yaklaşabilmeyi öğrenir.

Anne-Babaların Dikkat Etmesi Gereken Hususlar Nelerdir?

Okul fobisi olan çocuğun okuldan uzak kalmaması önemlidir. Böyle durumlarda, çocuğun içinde bulunduğu kaygıyı yaşamasına izin verilmeli, okula gitmek istememe gibi gösterdiği kaçınma davranışları desteklenmemelidir. Okula devam etmesi yaşadığı bu stresle başa çıkabilme derecesini göstermektedir. Bu nedenle ebeveynin anlayışlı ancak kararlı bir tutum sergilemesi gerekir. Her şeyden önce ailenin çocuğun yaşadığı korku ve kaygıların gelişim dönemi ile ilişkili olup olmadığını öğrenmesi önemlidir. Hangi kaygıların hangi gelişim döneminde görülebileceğini öğrenmek ailenin sergilemesi gerektiği tutumları da şekillendirir. Çocuğun ihtiyacının ne olduğu, korkusunun nedeni, aile içi ilişkileri gözden geçirilmelidir. Okul fobisinin nasıl başladığı, hangi belirtilerle kendini gösterdiği, bu dönem içerisinde ne gibi olaylar yaşandığı saptanmalıdır. Ailenin, sınıf öğretmeninin ve rehberlik servisinin çocuğun korkusunun hangi durumlarda artıp hangi durumlarda azaldığını gözlemlemesi de önemlidir. Bu süreç içerisinde okul ve ailenin işbirliği içerisinde olması yaşanılan durumun daha kolay atlatılabilmesini sağlar. Okula başlarken kademeli olarak süreyi uzatarak alıştırmak; kesin bir ifade ile mümkün olduğu kadar kısa ama net bir cümle ile vedalaşmak ve söz verilen saatte çocuğu almaya gelerek, güveni sarsmamak çok önemlidir. Bu şekilde çocuğun aşamalı bir şekilde yaşadığı kaygı ile yüzleşmesi ve kaçınma davranışları göstermeden kaygının azaldığını görebilmesi sağlanır. Çocuk yaşadığı kaygının ve korkuların tahmin ettiği kadar ürkütücü olmadığını anlar ve olaylara daha gerçekçi yaklaşabilmeyi öğrenir. Her gün annesinin onu almaya geldiğini gördükçe ve eve güvenli bir şekilde ulaştıkça, onu okula bırakan aile bireylerinin tekrar geleceğine inanmaya başlar ve ayrı kalmaya ilişkin tepkilerinden hemen vazgeçer.

Ayrılık anksiyetesi ya da okul fobisi yasayan çocukların hissettiği olumlu, olumsuz duyguları dinlemek, anlamaya çalışmak ve bunları dile getirmenin doğal olduğunu onlara hissettirebilmek anne-babalara düşen önemli görevlerden biridir. Ebeveynlerin de duygularını ifade ederek çocuklarına model olmaları ve çocuklarına duygu ifadesine fırsat verecek ortamlar hazırlamaları son derece faydalıdır. Ayrılık anksiyetesi ya da okul fobisi yaşayan çocuklara yapılandırılmış bir çalışma ile aşamalı bir şekilde korkusu ile basa çıkabilmesi konusunda yardımcı olunmalıdır.

Ancak tüm bunlara rağmen çocuğun yaşadığı korkular azalmıyor, sıklıkla belirtiler kendini gösteriyor ve çocuk bunlarla baş etmekte zorlanıyorsa mutlaka bir uzmandan profesyonel destek alınmalıdır.

 

********* 

Uzmanlarımız ÇocukluDünya Premium Üyelerinin sorularını cevaplıyor. Siz de üye olup, soru sorabilirsiniz.

Annesine düşkün çocuklar için tavsiyeler

Kızım bu ay 2 yaşına bastı, bu aralar bana düşkünlüğü son derece arttı. Çalışmayan bir anneyim. Eskiden evden tek çıkmam sorun olmuyordu. Ancak son zamanlarda ben evden çıkarken veya kızım eşimle birlikte sokağa çıkarken şiddetli ağlamalar başladı. Kesinlikle benden ayrılmak istemiyor. Eylül ayında yarım gün okula başlayacak. Ağustos ayında kızımı duygusal olarak okula hazırlamak için ne yapabilirim?

2 veya 4 haftalık oyun grubu programları var, yazdırmayı düşündüm fakat bu sürecin okula başlarken kızım üzerinde daha da ters etki etmesinden çekiniyorum. Bu konuda sizlerin görüşünüzü merak ediyorum.

Eğitim Danışmanı, Pedagog Prof. Dr. Norma RAZON:

  • Siz evden çıktığınızda, çok kısa ev dışında durup eve çabuk dönün. Günde birkaç kez bunu tekrarlayın.
  • Babası da sık sık evden çıkarsın ama eve çabuk geri getirsin.
  • Okullar açılana kadar kısa süren oyun veya aktivite gruplarına götürebilirsiniz yeter ki grup kalabalık olmasın. Orada tanımadığı bir eğitmen ve tanımadığı birçok çocukla yalnız bırakıp çıkmayın.
  • Okula başladığında da hemen yarım gün okulda bırakmayın. Okulda kalma süresini çok yavaş arttırın
  • Okul izin veriyorsa okula ilk günlerde güven kaynağı olarak bir oyuncağını veya üzerine oturacağı bir minderini götürsün.
  • Öğretmeni ona asistanlık görevi verebilir.

Kolay gelsin

Ayrılma kaygısı yaşayan çocuklar için tavsiyeler

Çocuğumla sürekli bitişik durumdayız. Evdeyken bile başka bir odada durmuyor, sürekli elele ve sarılarak durmak istiyor. Geçen sene kreşe gitti, bu sene anaokulu ama bir türlü okula alışamadı. Geçen sene de, bu sene de halen daha ağlayarak okula gidiyor. Evdeyken bile hep kucağımda durmak istiyor. Kucağımdan inince mızmız. Babası neden hep annenin elini tutmak istiyorsun diye sorduğunda “çünkü annem kaçmasın diye” diyor. Halbuki hiç bir zaman gitmekle tehdit etmedim, bir yere giderken ona söylemeden kaçarak gitmedim. Bu aşamada ne yapacağım bilmiyorum.


Eğitim Danışmanı – Pedagog Prof. Dr. Norma Razon: Merhabalar

Çocukta ya güvenli bağlanma oluşmadı ya da bir nedenle kaygı (ayrılma kaygısı) çok yüksek.

  • Onunla (dramatizasyon, role playing) taklit oyunları oynayabilirsiniz ve bu temaları işleyebilirsiniz.
  • Eve girdikten sonra sokak kapısını birlikte kilitleyip, evden kimse çıkamaz oyunu oynayabilirsiniz.
  • Profesyonel bir uzmana (pedagog, çocuk psikoloğu, çocuk psikiyatrı) danışabilirsiniz.
  • Bu arada: - evde sarılarak, elele, kucak kucağa durmayın
  • Düzenli olarak anaokuluna götürerek okula alıştırın (gerekirse alışana kadar okul kapısında/ bahçesinde bekleyin)
  • Baba evde iken kısa süreli evden çıkın, eve çabuk dönün, fırına gidin elinizde ekmekle dönün, markete gidin elinizde limonla dönün.
  • Baba çocuk, fırına, markete yollayın
  • Baba evde iken banyoya, duşa, tuvalete girin. İsterse banyonun kapısında bekleyebilir, ağlıyor diye içeri almayın.
  • Çok yakın bir arkadaş edinmesini sağlayın, o size gelsin, siz ona gidin bir süre sonra o arkadaşı ile oynarken, çocuklara simit almak için haber vererek çıkın, hemen geri dönün.
  • Babadan başka bir aile büyüğü ile önce sizin evde, sonra onların evinde kısa bir süre kalmaya alıştırın.
  • Anne baba kendinizi sorgulayın, acaba geçmişte siz de onu kimseye/ kimse ile bırakmadınız mı? Acaba siz de ona endişeli/ aşırı koruyucu mu davrandınız?
  • Parka, bahçeye, oyun alanına götürün, sosyalleşmesi için çaba harcayın, sınıftan, okuldan, mahalleden arkadaş edindirin

Kolay gelsin

 

Ayrılık anksiyetesi (kaygısı) yaşayan çocuklar için tavsiyeler

Kızım 38 aylık. Bizim en büyük sorunumuz kızımın oyun gruplarına, çocuk atölyelerine bensiz adapte olamaması. Hatta şöyle ki anneciğim oyun grubuna gidiyoruz dediğimde ilk dediği “sen de geleceksin di mi?” oluyor. Gidiyoruz ve gidince sürekli benim dibimden ayrılmıyor. 5 dakika etkinliğe dalsın diyelim hemen “anne anne” diye tedirgin olup beni arıyor kalkıyor. Geçenlerde bir atölyeye gittik, orada oyun ablası elinden tuttu, ilgilendi, bensiz 15 dakika durdu (şaşırdım) sonra tam oyuna daldı başka bir çocuk yanına gelince konsantrasyonu dağıldı tedirgin oldu. Çocuk oyuncağını aldığında kendini yere atıp ağlamaya başladı. Ne yapacağım nasıl davranmam gerekiyor?

Eğitim Danışmanı, Pedagog Prof. Dr. Norma RAZON : Merhabalar,

  • Oyun gruplarına, oyun alanlarına, açık ve kapalı parklara götürmeye devam edin.
  • Buralara önce kimsenin olmadığı saatlerde gidin alanı keşfedin, dolaşın, bakının, sonra gelen gideni izleyin, onlar hakkında konuşun, oynayanların fotoğrafını çekin, akşam evde bunlar hakkında konuşun, ertesi gün tekrar gidin.
  • Oyun gruplarına erken gidin önce ortama alışmasını sonra gruba katılmasını sağlayın.
  • Gruptaki çocuklardan, önce biri ile sonra bir diğeri ile iletişim kurun, grup öncesi parkta bahçede buluşun.
  • Anlaştığı bir çocuğu evinize davet edin, beraber oynasınlar, bir süre sonra siz başlarında olmadan oynamayı öğrensinler.
  • Atölyede 15 dakika beraber durduğu oyun ablası ile buluşturun, kızınızla birebir ilgilenmesini sağlayın.
  • Aile büyüklerinizi ziyaret etme imkanınız varsa, onlara gidin, önce anne kız orada vakit geçirin, daha sonra orada sizsiz önce 5 dakika, sonra 10 dakika, sonra 15 dakika kalmasını sağlayın, alıştıkça süreyi uzatın.
  • Siz yanlarında olmadan, baba-kız, teyze/hala/dayı/amca yeğen, kısa süreli parka, markete, fırına gitsinler.
  • Evde yapışık ikiz gibi gezmeyin, siz işinizi yaparken, onun başka bir odada kendisini meşgul etmeye alıştırın.
  • Evde ona küçük görevler verin ve bunları yapmasını isteyin.
  • Sürekli onu yönlendirmeyin, oynayacağı oyunu, giyeceği pijamayı seçmesine fırsat verin.
  • Su, kum, kil, hamur, çamur, parmak boya gibi rahatlatan oyun malzemeleri ile kendisini oyalamasını öğretin
  • Her istediğini anında yapmayın, ona beklemesini, isteğini ertelemesini öğretin.
  • Sürekli gideceği bir oyun grubu veya atölye seçin, kızınızı düzenli götürün. O gruba girmeyi başardıktan sonra, sizi göreceği bir yerde durun, elinizdeki telefondaki mesajlarınıza bakacağınızı söyleyerek onunla ilgilenmiyor gibi yapın

Kolay gelsin


Üye olup, Haftalık Programımızı uyguladığınızda, 14 gün içinde çocuğunuzdaki değişimi fark edeceksiniz.
Çerez Kullanımı
Kişisel verileriniz, mevzuata uygun olarak toplanıp işlenir. Detaylı bilgi almak için Verilerin Korunmasını inceleyebilirsiniz.
X